ŹRÓDŁA INSPIRACJI I Dlaczego czytanie jest dla mnie źródłem inspiracji malarskiej?
Jedna z najważniejszych dla mnie książek - Potęga Mitu, Rozmowy Billa Moyersa z Josephem Campbellem w tłumaczeniu Ireneusza Kani W świecie zdominowanym przez obrazy, może się wydawać, że słowo pisane traci swoją siłę. A jednak – dla mnie, malarki to właśnie czytanie było i nadal jest jednym z najważniejszych źródeł twórczej inspiracji. Literatura otwiera przestrzenie, do których obraz nie zawsze ma bezpośredni dostęp. Uczy patrzeć uważniej, odczuwać głębiej i ćwiczy wyobraźnię. Często tłumaczy świat/rzeczywistość. Każda książka to podróż, nie tylko w czasie czy przestrzeni, ale również w głąb ludzkiego doświadczenia. Opisy miejsc, stanów emocjonalnych, wewnętrznych przemian stają się często impulsem do wizualnych poszukiwań. Maluję nie to, co widzę – ale to, co mnie poruszyło, wzruszyło dzięki przeczytanemu zdaniu, pięknej obrazowej metaforze, dialogowi bohaterów. Dzięki literaturze lepiej poznaję siebie, a czyż nie to właśnie, jest początkiem twórczej drogi każdej artystki, każdego artysty ? “Poznaj samego siebie” to jedna starożytnych greckich maksym. Według przekazów ten aforyzm znajdował się w sanktuarium w Delfach, na frontonie świątyni Apollina, boga światła i słońca, patrona sztuki, poezji i muzyki. Dla mnie, artystki wizualnej, której medium jest obraz, a celem często,choć nie zawsze, jest komunikowanie wewnętrznego świata lub interpretacji świata zewnętrznego, maksyma „Poznaj samego siebie” nabiera fundamentalnego znaczenia. Nie jest to jedynie filozoficzna dyrektywa, ale praktyczne narzędzie, które bezpośrednio wpływa na jakość, autentyczność i siłę twórczości. Przede wszystkim, poznanie siebie to fundament autentyczności. Sztuka, która płynie z głębi prawdziwego „ja” artystki, rezonuje z odbiorcą na zupełnie innym poziomie. Kiedy artystka jest świadoma swoich własnych emocji, przekonań, doświadczeń, lęków i radości, potrafi przełożyć je na język wizualny w sposób szczery i poruszający. Unika powierzchowności i schematów, ponieważ czerpie z unikalnego źródła – własnej, niepowtarzalnej perspektywy. Bez tego introspektywnego procesu, twórczość może stać się jedynie naśladowaniem trendów lub powielaniem cudzych pomysłów, pozbawionym głębi i indywidualnego charakteru. Po drugie, samopoznanie jest kluczem do odkrycia własnego, unikalnego języka wizualnego. Każda artystka ma w sobie coś wyjątkowego – sposób, w jaki postrzega świat, paletę barw, która ją intuicyjnie przyciąga, rodzaje form i linii, które naturalnie kreśli ruch jej dłoni. Zrozumienie tych wewnętrznych preferencji i skłonności pozwala jej wypracować styl, który jest prawdziwie jej własny, a nie zapożyczony. Eksplorując swoje wewnętrzne krajobrazy, artystka odkrywa motywy i formy, które ją obsesyjnie nurtują, tematy, do których nieustannie powraca – a to właśnie one często stanowią o sile i spójności jej artystycznego portfolio. Po trzecie, świadomość siebie chroni przed wypaleniem i brakiem inspiracji. Artystka, która rozumie swoje potrzeby, granice i źródła energii, potrafi lepiej zarządzać swoim procesem twórczym. Wie,…
